Beleid van rijk, provincies en waterschappen gericht op effectief en doelmatig waterbeheer.

Op rijksniveau vastgelegd in onder meer de verschillende Nota's op de waterhuishouding en recent in het rapport Waterbeheer 21e eeuw. Op provinciaal niveau vastgelegd in waterhuishoudingsplannen, die de laatste jaren -ook in Drenthe- als onderdeel van de zogenaamde Provinciale Omgevingsplannen (POP's) zijn uitgewerkt. Waterschappen zijn uitvoerders van het rijks- en provinciale waterbeleid voor zover het gaat om het zoete water (binnendijks). Beleid op het gebied van het zoute water wordt door Rijkswaterstaat uitgevoerd. In de loop van de tijd is het waterbeleid steeds meer integraal van karakter geworden. Voorheen werd waterbeleid bijna apart uitgewerkt voor de waterkwantiteit en de -kwaliteit. Er hielden zich ook verschillende organisaties mee bezig (zuiveringsschappen vs. kwantiteitswaterschappen). Nu zijn deze twee aspecten van het waterbeleid onder de noemer integraal waterbeheer in elkaar geschoven omdat ze direct elkaar beïnvloeden. Als voorbeeld: het gebruik van een meer of waterplas als bergingsgebied (kwantiteit) heeft gevolgen voor de kwaliteit van het meer. Het vele water dat in korte tijd geborgen wordt zorgt ook voor een forse toename van voedingsstoffen. Hierdoor wordt een te hoog voedingsstoffenniveau bereikt en kan eutrofiëring van meren optreden. Dit is in veel gevallen ongewenst.

Als gevolg van de effecten van klimaatverandering en zeespiegelrijzing op het watersysteem zijn nieuwe beleidslijnen voor het waterbeleid in de uitgewerkt. Eén van de aspecten van dit beleid is dat water weer meer ruimte krijgt zodat ongewenste overstromingen niet meer optreden. Het meer ruimte geven aan water is onderdeel van een strategie waarin wordt gekozen voor de volgorde van vasthouden-bergen-afvoeren in het waterbeheer.