(Ruinerwold 1902 - Groningen 1959) Geneeskundige.

Studeerde na zijn eindexamen hbs in Meppel (1920) in Groningen geneeskunde (1920-1927). Tijdens zijn vestiging als huisarts in Hoogkerk (1927-1945) was hij voorzitter van de Provinciale Vereniging Het Groene Kruis en secretaris van het Provinciaal Gronings Ziekenfonds. Door zijn deelname aan het verzet als blokhoofd in de provincie voor Medisch Contact, de verzetsorganisatie van artsen, kwam hij in 1943 terecht in kamp Amersfoort. Na de oorlog verhuisde Polman naar Groningen om P. Muntendam op te volgen als geneeskundig inspecteur voor de Volksgezondheid in de drie Noordelijke provinciën (1945-1950).

In Drenthe zette hij zich vooral in voor het verbeteren van de hygiënische omstandigheden op de scholen. Hierop volgde de benoeming bij de organisatie voor Toegepast Natuurwetenschappelijk Onderzoek (TNO), met als opdracht om richting te geven aan natuurwetenschappelijk onderzoek op medisch gebied. Hij gaf er leiding aan de Gezondheidsorganisatie (1950-1959) en de Voedingsorganisatie (1950-1958). Daarnaast bekleedde hij de functie van buitengewoon hoogleraar in de antropogenetica in Groningen (1951-1958). Deze benoeming was voortgekomen uit zijn interesse voor de erfelijkheidsleer, wat al eerder geresulteerd had in een proefschrift over de erfelijkheid bij één- en twee-eiige tweelingen (1937). Talrijke publicaties in het Tijdschrift voor Sociale Geneeskunde getuigden tevens van zijn kennis van deze tak van wetenschap. Voorts was hij voorzitter van een vijftigtal commissies op medisch gebied. Vanwege gezondheidsproblemen nam Polman in 1958 ontslag als hoogleraar. Om in de nabijheid van TNO te wonen verhuisde hij naar Voorburg. Hij overleed een jaar later.