(Oosterhaule 1936) Koning van de Alternatieve Elfstedentocht. Hij won er acht in Finland, een in Noorwegen (zijn eerste, in 1974), een in Canada en een in het Nederlandse Elburg. Die elf overwinningen, de laatste behaalde Kruithof in 1991 (Kuopio Finland), had hij graag geruild voor een triomf in de echte Elfstedentocht. In 1956 (uitgereden) en in 1963 (wel elf stempels, maar te laat binnen) deed Kruithof al mee aan het Friese evenement, maar pas in 1969 legde hij zich serieus toe op het schaatsen. Hij was vanaf dat moment vrijwel onklopbaar op de 200 km, maar won ook vier keer de klassieke Oldambtrit in Groningen over ca. 70 km. Ook verbeterde hij enkele keren het werelduurrecord.

Toen er in 1985 eindelijk weer een echte Elfstedentocht werd gehouden was Kruithof al 49, maar toch behoorde hij tot de favorieten. Valpartijen bij het klunen (lopen over de wal), waarbij hij zijn knie blesseerde, wierpen hem uit de kopgroep. Hij beëindigde de wedstrijd als twaalfde. In de volgende Elfstedentocht (1986) werd hij 52e en in de editie van 1997 was hij een pijlsnelle toerrijder.

De gedreven architect uit Havelte onderscheidde zich ook in de Wintertriathlons (lopen, fietsen, schaatsen). Vier keer werd hij nationaal kampioen in zijn leeftijdscategorie. In 1994 vestigde Kruithof een bijzonder wereldrecord. In het Italiaanse Baselga di Pine schaatste hij 655 km en 700 m in 24 uur.